میزد

میزد به معنای میزبانی و سفره پذیرایی از میهمان است و در آیین های زرتشتی سفره سفید تمیزی است که هفت چیز نمادین به نمایندگی از امشاسپندان (فروزه های خداوند یکتا) بر آن گذاشته می شود.خوراک شیری سفید رنگ و فراورده های دامی به خشنودی وهمن امشاسپند: سفیدی (شیر و تخم مرغ) نماد وهومن است. زیرا که هر کس به نیک اندیشی دست یابد می تواند بدی ها و پلیدی ها را تشخیص دهد. در فرهنگ ایرانی وهمن امشاسپند نگهبان چهارپایان سودمند است و این فراورده های دامی از آن روی است.
آتش یا چراغ روشن نماد اردیبهشت امشاسپند (واژهٔ اوستایی اَشَه وَهیشتَه یعنی بهترین اشویی):چرا که آتش پاک سازنده است و پلیدی ها را می سوزاند و به سوی بالا گرایش دارد (نماد پیشرفت و ترقی) و خود می سوزد و دیگران را نور و گرما می بخشد. انسانی که پیرو اشویی است نیز از آتش عشق درونی برخوردار بوده و جامعه را به سوی نیکی رهنمون است.سینی فلزی حاوی لرک یا تاس رویین (آلیاژی از مس و روی) (حاوی آب پاک یا سیر و سداب یا کلچه مورد و سرو یا سکه های سر سفرهٔ هفت سین یا زده شده به انار در مراسم گواه و...) سمبل شهریور امشاسپند یا خشَترَوَئیریَه اوستایی به معنای شهریاری: امشاسپند شهریور نگهبان فلزات است. سکه نیز نماد قدرت اقتصادی و حفظ ارزش ذاتی خود است.زمینی که سفره را روی آن پهن می کنند و فراورده هایی که از زمین به دست می آیند مانند میوه و لرک و نان و و سورک و... نماد سپندارمذ امشاسپند (سپَنتَه آرمَئیتی به معنای مهر و فروتنی و وفای به عهد.) است. زمین به اشوان و درگوند (راستان و دروغگویان) به یک میزان بار می دهد و مانند مادر همهٔ فرزندان خود را چه نیک و چه بد به یک اندازه دوست دارد. فرد پیرو سپندارمذ مانند زمین به همهٔ انسان های دیگر مهر می ورزد و فروتن است و به عهد و پیمان خویش در هیچ شرایطی پشت نمی کند و همواره میوه های شیرین و پر انرژی به جامعه می دهد.آب پاک و تمیز سر سفره نماد خرداد امشاسپند (هَئوروَتات در اوستایی، به معنای رسایی و کمال است.) (مایعات سر سفره را زَور می نامند و جامدات آن را می زد) بهدین می آموزد که مانند آب همه نوع دانشی را در خود حل کرده و با برخورداری از دانش روز به خردورزی پرداخته تا به رسایی رسد. روشنایی و پاکی آب نشانگر روشندلی و روشنفکری است.گیاه نماد امرداد امشاسپند (اَمِرِتات در اوستایی، به معنای بی مرگی و جاودانی) چرا که گیاه پیوسته رشد می کند و گل های زیبا به بار آورده و تخم می افشاند و زندگی را پایندگی می بخشد.انسان (مقدس در فارسی): گاتاها یا اوستا یادآور استواری به دین وَه مازدیسنی و پیروی از اندیشه و گفتار و کردار نیک است تا همراه با زمزمه های مانترهٔ اوستا، حاضران به داد و آیین هر یک از فروزگان اهورایی راه پویند تا به رسایی و جاودانگی رسند.
دگرگونی های کوچکی در می زد، برای آیین های گوناگون پدید می آید. برای نمونه سر سفره آیین ها و جشن خوانی های شادمانه (واژه جشن خوانی از واژهٔ اوستایی یسن به معنای ستایش کردن آمده است و آیینی است که دو تن موبد (زوت و راسپی) با سرایش بخش هایی از اوستا (آفرینگان دهمان، کردهٔ سروش، همازور دهمان و...) آن را برگزار می کنند. این مراسم در برخی شادی ها و جشن ها یا آغاز به کار جایی یا برای مراسم درگذشتگان اجرا می شود.) لرک شامل شیرینی سفید نیز می شود و دیگر سیر و سداب نمی گذارند و کتاب اوستا و عکس اشوزرتشت، گلاب پاش. آینه بر روی سفره های شادی گذاشته می شود. همچنین برگ درخت سرو (نماد همیشه سبز بودن و جاودانگی) برای مراسم شادی و شاخه های مورد برای سفره های روان شایسته تر است.
کانون دانشجویان زرتشتی، آموزه هایی برای راهنمایان نمایشگاه میراث فرهنگی، تهران، ۱۳۹۰، ص ۲-۳.