[ویکی فقه] تَقْریظ، درآمد ستایش آمیز بر یک اثر همراه با تأیید و ستایش نویسنده، و نیز معرفی کتاب است.
تقریظ، مصدر باب تفعیل از ریشۀ «ق، ر، ظ» در لغت به معنی مطلقِ مدح کردن و ستودن، و نیز به معنی ستودن شخص زنده، به
حق یا به باطل است.
تقریظ در اصطلاح
تقریظ در اصطلاح دارای دو معنا ست: ۱. گونه ای مقدمه، که به قصد معرفی ستایش آمیز یک اثر نوشته می شود و آن ۳گونه است:
← تقریظ بگونه مقدمۀ ستایش آمیز
تقریظها بیش تر منثور است و گاه نثری است آمیخته به نظم، اما در میان تقریظها، گاه تقریظ منظوم نیز دیده می شود که در آن، کار ستایش از اثر، از مؤلف و نیز از ناشر به زبان نظم بیان شده است.
تقریظبه معنی علم التقریض
...
wikifeqh:
نقد و بررسی و تحلیل و تعلیل اثر یا موضوع آن نیز می پردازد.
به لحاظ نسخه پردازی، تقریظ (یا اشکال متحول آن: مقدمه و پیش گفتار) می بایست قبل از مقدمه مؤلف (یا مترجم) قرار گیرد و به هنگام انتشار نیز از صفحه فرد آغاز شود.