نمایشنامه نویس

نمایشنامه نویس کسی است که متن نمایش (نمایشنامه) را می نویسد. این متن به گونه ای دقیق و با در نظر گرفتن بسیاری جزئیات نوشته می شود و آن را می توان در صحنهٔ تئاتر به اجرا درآورد.
یکم: لابه-(اودیپ در کولون/سوفوکل)
دوم: رهایی-(اندرومد/سوفوکل)
سوم: انتقام جنایت-(ایلیاد و اودیسه/هومر)
چهارم: انتقام جویی میان خویشاوندان-(گودال و آونگ/ادگار آلن پو)
پنجم: تعقیب-(روبرت شیتان؛ راهزنان/شیللر)
ششم: بلا-(مزدوران و پارسیان/آشیل)
هفتم: قربانی خشونت یا بدبختی-(شاهزاده مالن/مترلینک، دختر طبیعی/گوته، دوقلوها/هوگو)
هشتم: شورش-(توطیهٔ فی یسکو/شیللر، کاتیلینا/ولتر)
نهم: تهور جسورانه-(هنری پنجم/شکسپیر)
دهم: آدم ربایی-(اونی تی یس/سوفوکل و آشیل، ربودن هلن/سوفوکل)
یازدهم: معما-(اسفنکس/اشیل، سنجاق زرین/ادگار آلن پو)
دوازدهم: دستیابی-(فیلوکتتس/آشیل، سوفوکل و اوریپید)
سیزدهم: عداوت میان خویشاوندان-(هلیادس/آشیل)
چهاردهم: رقابت میان خویشاوندان-(براتینیکوس/دل پیت)
پانزدهم: زنای مرگبار-(سهم نیمروز/پل کلودل)
شانزدهم: جنون-(آتاماس و توربافان/آشیل)
هفدهم: بی احتیاطی شوم-(استادکار/ایبسن)
هژدهم: جنایات ناخواستهٔ عشق-(اودیپ/سوفوکل، اشباح/ایبسن)
نوزدهم: قتل خویشاوندی ناشناخته-(گبرها و قوانین مینوس/ولتر)
بیستم: ایثار در راه آرمان-(ریگولوس/پرادون و متاستازیو، هرنانی/هوگو)
بیست و یکم: فداکاری به سبب خویشاوندی-(آلسستس/سوفوکل، شهید/اوژیه)
بیست و دوم: همه چیز فدای هوس-(ژوسلین/گودار، سانو/دوده)
بیست و سوم: ضرورت قربانی کردن عزیزان-(ایفی ژنیا/سوفوکل و آشیل)
بیست و چهارم: رقابت فرادست و فرودست-(زمین و آسمان/بایرون، ژاندارم و زلید/ولتر)
بیست و پنجم: زنا-(زنان تراخیس/سوفوکل، نومارومستان/دوده)
بیست و ششم: جنایات عشقی-(سمیرامیس/مانفردی و کربیون، چرم گاو/پولتی)
بیست و هفتم: کشف خطاکاری محبوب-(مادام کاورلت/اوژیه، ژرژت/ساردو، حرفهٔ خانم وارن/جرج برنارد شاو)
بیست و هشتم: موانع عشق ورزیدن-(قهرمان چینی/متاستازیو، مهاجر/بورژه)
بیست و نهم: عشق به دشمن-(دوشس مالفی/ویستر، قلب شکسته/فورد)
سی ام: جاه طلبی-(تیمولیون/آلفیری، کرامول/هوگو)
سی و یکم: تعارض با یک خدا-(ریسندگان/آشیل، رنجهای مسیح/سنت گریگوری)
سی و دوم: حسادت بیجا-(شاید بدترین، همیشه بدترین نباشد، اتلو و هیاهو برای هیچ/شکسپیر)
سی و سوم: قضاوت اشتباه-(زن مار/گوتزی، هنری ناوار/دومای پدر)
سی و چهارم: پشیمانی-(اومیندس/آشیل، جنایت و مکافات/داستایفسکی، ترزا کن/زولا)
سی و پنجم: بازیابی گمشده-(افسانهٔ زمستانی و پریکلس/کاپیتان گرانت/ژول ورن)
سی و ششم: از دست دادن محبوب-(نیوب و ترولیوس/آشیل، شکسپیر، مزاحم و هفت شاهزاده/مترلینک)
نمایشنامه نویس جزئیاتی چون حالت بیان گفت و گوها یا دیالوگ ها و نیز ورود و خروج شخصیت های نمایش و فضایی را که داستان نمایش در آن اتفاق می افتد، به طور دقیق بیان و توصیف می کند. از بزرگان نمایشنامه نویسان فارسی زبان می توان از اکبر رادی، بهرام بیضایی، علی نصیریان و غلامحسین ساعدی نام برد.
ژرژ پولتی در این کتاب می گوید که (در نمایش) انسان ها با چه روش هایی تأثیر پذیرفته اند. پیرنگ ها از کجا می آیند؟ باور نویسندگان رمان، نمایشنامه و داستان کوتاه اینست که هیچ پیرنگ نویی یافت نمی گردد. ژرژ پولتی۳۶پیرنگ اصلی از میان درگیریها و کنش و واکنشهای انسانها برشمرده که پایه های ادبیات را ساخته اند. سرشناس ترین و محبوب ترین رمان ها و نمایشنامه ها و داستان ها از این پیرنگ ها مایهٔ بیشمار گرفته و با چیره دستی نویسندگان پرورش یافته و هر یک بجای خود جایگاهی در تاریخ ادبیات و نمایش یافته اند.

نمایش نامه نویس کسی است که متن نمایش (نمایش نامه) را می نویسد. این متن به گونه ای دقیق و با در نظر گرفتن بسیاری جزئیات نوشته می شود و آن را می توان در صحنهٔ تئاتر به اجرا درآورد. نمایش نامه نویس جزئیاتی چون حالت بیان گفتگوها یا دیالوگ ها و نیز ورود و خروج شخصیت های نمایش و فضایی را که داستان نمایش در آن اتفاق می افتد، به طور دقیق بیان و توصیف می کند.