گزاف
باهظ
عربی به فارسی
لغت نامه دهخدا
باهظ. [ هَِ ] ( ع ص ) گران بارکننده. گران شونده. گرانبار. گران به وزن. || ( اِ ) بلا و سختی. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). دشخوار. کار دشوار گران. ( آنندراج ): امر باهظ؛ کار دشوار گران. ( ناظم الاطباء ).
کلمات دیگر: