صدمه خوردن در پهلو و بدن
پهلو خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پهلو خوردن. [ پ َ خوَر / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) صدمه خوردن در پهلو و بدن. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
ز موج لاله از پی خورده پهلو
بود راهش بصد باریکی مو.
ز موج لاله از پی خورده پهلو
بود راهش بصد باریکی مو.
ملاطغرا.
کلمات دیگر: