بی دینی

بی دینی، دین ناباوری یا دین ناخواهی (به انگلیسی: Irreligion) به معنای دین نداشتن، بی علاقگی به دین، عدم پذیرش دین، یا ضدیت با دین است. بی دینی به معنای بی خدایی نیست.
سکولاریسم
خداناباوری
ندانم گرایی
شک گرایی
انسان گرایی سکولار
زمانی که به عنوان نپذیرفتن باورهای دینی تعریف می شود، می تواند شامل بی خدایی آشکار، مخالفت با دین یا انسان گرایی سکولار باشد. زمانی که به عنوان ضدیت با دین مطرح می شود می تواند شامل روحانی ستیزی، ضدخدایی و ضد دین می شود. زمانی که به عنوان بی علاقگی به دین مطرح می شود می تواند شمال خدانامهم دانی شود. زمانی که عدم باور به اعتقاد دینی عنوان می شود می تواند شامل دادارباوری، بی خدایی ضمنی، باور به عالم غیر مادی ولی نه مذهبی، ندانم گرایی، پندیزم (Pandeism)، خداناشناس دانی، ناخداباوری، همه خدایی، خدافراگیردانی، شک گرایی دینی و اندیشه آزاد می شود.بی دینی ممکن است گاهی شامل صورت هایی از خداباوری نیز شود، و این بستگی به مفهوم مذهبی ای دارد که بی دینی در مقابلش تعریف شده است. در سده هجدهم میلادی اروپا، دادارباوری به عنوان نماینده انواع مختلف بی دینی مطرح بود.در یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۲ مشخص شد که ۳۶٪ جمعیت جهان بی دین است، و در ۷ ساله ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ دینداری در جهان ۹٪ کاهش پیدا کرده است. در گزارشی از سال ۲۰۱۰ مشخص شد که بسیاری از کسانی که بی دین هستند بعضی باورهای مذهبی دارند و اغلب افراد بدون اعتقاد به دین در آسیا و اقیانوسیه زندگی می کنند. بی دینی به معنی بی خدایی نیست و منظور عدم تعلق به دینی خاص است.
در استونی که بیش از هفتاد درصد مردم خود را متعلق به هیچ دینی نمی دانند میزان بی خدایان یا ندانم گرایان ۲۶ درصد است و مابقی به نیروی برتر و روحانی معتقدند.
"Instantanés d’Albaníe, un autre regard sur les Balkans", 2005Various publications