صیدنه

صَیْدَنِه
در اصطلاح علوم قدیم، شناختن انواع و اجناس ادویۀ مفرده و شناختن انواع برگزیدۀ آن ها و آگاهی از ترکیب ادویۀ مرکبه از روی نسخه های مدون و یا از روی تجربۀ متخصصین که آن ها را صَیْدَنانی یا صَیْدَلانی می نامیدند. در زبان عربی امروز، صیدله به معنی دوافروشی و صیدلانی به معنی دوافروش است. به گفتۀ ابوریحان بیرونی، صیدنه یا صیدله از کلمه صندل است که معرب چندن یا چندل هندی می باشد و چون صندل در داروسازی از مواد مهم بوده است، داروشناسان و دوافروشان را صیدنانی و یا صیدلانی و فن آن را صیدنه یا صیدله می گفتند.