کلمه جو
صفحه اصلی

عشاق نامه

فرهنگ فارسی

یکی از مثنویهای معروف فخرالدین عراقی است و وی آنرا بنام سعدالدین صاحبدیوان سروده است . این مثنوی دارای یک مقدمه شامل خطبه و نعت ممدوح و ده فصل میباشد ازین قرار در صفت عاشق و معشوق در بیان عشق در کمال انسان در خطاب بمعشوق در بیان حقیقت عشق در خاتمت کتاب . عشاق نامه سبکی بدیع دارد و دارای امتیازاتی است از جمله هر فصل با بیاناتی در حقیقت عشق شروع میشود و بحکایتی منظوم می پیوندد . دیگر اینکه شاعر با تغزلهای نیکو بهمان بحر مثنوی آنرا زنیت میدهد . عشاق نامه شامل ۱٠۶٠ بیت است و با این بیت آغاز میشود . [ هر که جان دارد و روان دارد واجب است آنکه درد جان دارد . ] منظومه مذکور در بمبئی بطبع رسیده .

دانشنامه آزاد فارسی

عشّاق نامه
(یا: ده نامه؛ ده فصل) منظومه ای به فارسی سرودۀ فخرالدین عراقی، در قالب مثنوی و گاه غزل، بر وزن حدیقةالحقیقه سنایی، در توصیف عرفانی عشق و عشاق. عراقی این منظومه را در حدود ۱۰۶۰ بیت و در ده فصل در میان سال های ۶۸۱ـ۶۸۳ق به نام شمس الدین محمد جوینی سروده است. در این منظومه عشق مجازی به صورت نامه هایی که میان عاشق و معشوق رد و بدل می شود، به حقیقت راه می برد. عشاق نامه را می توان در حوزۀ ادبیات تعلیمی، اما بسیار شورانگیز و دل نشین به شمار آورد. پس از عراقی شاعرانی چون اوحدی، عبید زاکانی و عماد فقیه آثاری به همین شیوه و نام سروده اند. پروفسور آربری آن را به انگلیسی منظوم برگردانده است. عشاق نامه در ضمن کلّیات عراقی به چاپ رسیده است (۱۳۳۵ و ۱۳۷۲ش).


کلمات دیگر: