بسیار و انبوه و کوتاه و پیچان ریش گردیدن
کثکثه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( کثکثة ) کثکثة. [ ک َ ک َ ث َ ] ( ع مص ) بسیار و انبوه و کوتاه و پیچان ریش گردیدن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). اکثاث. ( منتهی الارب ). رجوع به اکثاث شود.
کثکثه. [ ک َ ک َ ث َ ] ( اِخ ) آل کثکثة. رجوع به آل کثکثة در همین کتاب شود.
کثکثه. [ ک َ ک َ ث َ ] ( اِخ ) آل کثکثة. رجوع به آل کثکثة در همین کتاب شود.
کثکثه . [ ک َ ک َ ث َ ] (اِخ ) آل کثکثة. رجوع به آل کثکثة در همین کتاب شود.
کثکثة. [ ک َ ک َ ث َ ] (ع مص ) بسیار و انبوه و کوتاه و پیچان ریش گردیدن . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). اکثاث . (منتهی الارب ). رجوع به اکثاث شود.
کلمات دیگر: