مخفف کج اندازه یا منحرف یا کج اندازیده
کج انداز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کج انداز. [ ک َ اَ ] ( نف مرکب ) مخفف کج اندازنده. || ( ن مف مرکب ) کج اندازیده. کج انداخته. منحرف. که کج رها شده باشد و بمجاز هر طعنه و سخن ناروا و کژ و دروغ و ناراست :
بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود
چون به محبوب کمان ابروی خود پیوستم.
بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود
چون به محبوب کمان ابروی خود پیوستم.
حافظ.
کلمات دیگر: