قرقچی

( صفت ) مامور قرق و خلوت ساختن راه یا محلی قرقچی .

قرقچی. [ ق ُ رُ ] ( ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) محصل منع. ( آنندراج ). قرق کننده. منعکننده. آنکه مأمور قرق کردن شکارگاه شاه است تا دیگری در آنجا صید نکند : قرقچی سلطان شریعت است. ( رفیع واعظ، در صفت ماه رمضان ، از آنندراج ). رجوع به قُرُق شود.

قرق کننده، کسی که مٲمور ممانعت از ورود دیگران به جایی است.

/ghoroghchi/ نگهبان قرق