skull
کاچک
فارسی به انگلیسی
لغت نامه دهخدا
کاچک. [ چ َ ] ( اِ ) تارک سر را گویند که فرق سر و میان سر باشد. ( برهان ) :
زخم خوردن بکاچک اندر رزم
خوشتر از طعنه عدو صدبار.
کاچک و ریشک و ثناخوانی
کبرک و عجبک و سخندانی.
زخم خوردن بکاچک اندر رزم
خوشتر از طعنه عدو صدبار.
عزیز مشتملی ( فرهنگ نظام ).
|| ( اِ مصغر ) مصغر کاچه که زنخ باشد. ( آنندراج ) : کاچک و ریشک و ثناخوانی
کبرک و عجبک و سخندانی.
سنائی ( از جهانگیری ).
فرهنگ عمید
فرق سر، تارک: زخم خوردن به کاچک اندر رزم / خوش تر از طعنهٴ عدو صد بار (عزیز مشتملی: لغت نامه: کاچک ).
گویش مازنی
/kaachek/ سکسکه - نفس نفس زدن ۳نفس آخر
۱سکسکه ۲نفس نفس زدن ۳نفس آخر
کلمات دیگر: