جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۱ ). ۲۷۱۶–۲۸۳۵ مفقودالاثر
سازمان ملل متحد شورای امنیت سازمان ملل متحد
۷۰۰۰ اسیر
قطر
جنگ داخلی یا انقلاب ۲۰۱۱ لیبی، که با نام انقلاب ۱۷ فوریه نیز شناخته می شود، از ۱۳ ژانویه سال ۲۰۱۱ میلادی (۱۳۸۹)، به دنبال بالا گرفتن اعتراضات و راهپیمایی های خیابانی مخالفان و سپس شورش سراسری علیه حکومت لیبی و رهبر آن، معمر قذافی آغاز شد و پس از همراه شدن با سرکوب شدید و سپس جنگ داخلی، در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۲ میلادی با سرنگونی حکومت قذافی به تحقق رسید.
ناتو
اعتراضات از ۱۳ ژانویه ۲۰۱۱ میلادی، در این کشور آغاز شد و از روز ۱۷ فوریه ۲۰۱۱ میلادی بشکلی گسترده تر و بتدریج بصورت شورش سراسری درآمد که با برخوردهای خونین و خشونت آمیز حاکمیت با مردم معترض روبرو شد و همه شهرهای لیبی را دربرگرفت؛ و به جنگهای شهری و بین شهری، میان مخالفین و هواداران حکومت منجر شد. نیروهای مخالف حکومت از جانب شرق به غرب شهرهای لیبی را تحت کنترل خود قرار دادند و در شهر شرقی بنغازی، دومین شهر بزرگ کشور، دولت موقت تشکیل دادند. شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه ای دارایی های معمر قذافی و ده نفر از نزدیکان وی را توقیف نموده و مسافرت آنان به سایر نقاط جهان را محدود ساخت. براساس این قطعنامه، اقدامات قذافی و نزدیکانش توسط دادگاه کیفری بین المللی پیگیری شد. در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۱ میلادی دستور بازداشت قذافی صادر شد. در پیشروی های مخالفان بیشتر شهرهای شرق کشور و نیمی از شهرهای شمال غربی به کنترل آن ها درآمد و تنها پایتخت لیبی (طرابلس) و چندین شهر دیگر در غرب کشور دردست نیروهای دولتی باقی ماند. در اوایل ماه مارس شهرهای شرق لیبی از جمله بنغازی و چندین شهر دیگر مورد هجوم توپخانه ای و راکتی نیروهای قذافی قرار گرفتند. در این زمان اعضای شورای امنیت برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی به توافق رسیدند. در این درگیری ها طی چندماه، چندین بار نیروهای دولتی بعضی شهرهای در دست مخالفین را تصرف کرده و مجدداً از آنها رانده شدند. در ۲۰ اوت ۲۰۱۱ مخالفین توانستند همه شهرهای مذکور را در دست خود بگیرند. در ۲۲اوت مخالفین به طرابلس نفوذ کردند و وارد میدان سبز شدند. مخالفان در ۲۳ اوت توانستند با گذر از باب العزیزیه به محل اقامت قذافی وارد شوند. علی رغم اینکه گزارش های قبلی حضور قذافی و خانواده اش در باب العزیزیه را تأیید می کرد، مخالفان اثری از آنان نیافتند. سرانجام در ۲۸ مهرماه سرت آخرین پایگاه معمر قذافی سقوط کرد و معمر قذافی کشته شد. دولت انتقالی اعلام پایان جنگ کرد اما از نیروهای ناتو خواست تا یک ماه دیگر نیز به مأموریت خود ادامه دهند.
امارات متحده عربی
نقش شبه نظامیانی که در این جنگ درگیر بودند و نقششان در لیبی جدید از مسایل مهم این جنگ است. برخی از آنها از خلع سلاح سرباز زده و با دولت همکاری نکرده اند و این منجر به اقدام دولت مبنی بر انحلال چنین گروه هایی شده است. این مسایل لاینحل منجر به بروز جنگ داخلی دومی شده که تاکنون ادامه دارد.
اردن * تونس
محمود جبرئیل
عبدالخادم بالحاج
عبدالفتاح یونس العبیدی
حمد بن خلیفه آل ثانی
† معتصم بالله قذافی
سیف الاسلام قذافی
خمیس قذافی
سازمان ملل متحد شورای امنیت سازمان ملل متحد
۷۰۰۰ اسیر
قطر
جنگ داخلی یا انقلاب ۲۰۱۱ لیبی، که با نام انقلاب ۱۷ فوریه نیز شناخته می شود، از ۱۳ ژانویه سال ۲۰۱۱ میلادی (۱۳۸۹)، به دنبال بالا گرفتن اعتراضات و راهپیمایی های خیابانی مخالفان و سپس شورش سراسری علیه حکومت لیبی و رهبر آن، معمر قذافی آغاز شد و پس از همراه شدن با سرکوب شدید و سپس جنگ داخلی، در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۲ میلادی با سرنگونی حکومت قذافی به تحقق رسید.
ناتو
اعتراضات از ۱۳ ژانویه ۲۰۱۱ میلادی، در این کشور آغاز شد و از روز ۱۷ فوریه ۲۰۱۱ میلادی بشکلی گسترده تر و بتدریج بصورت شورش سراسری درآمد که با برخوردهای خونین و خشونت آمیز حاکمیت با مردم معترض روبرو شد و همه شهرهای لیبی را دربرگرفت؛ و به جنگهای شهری و بین شهری، میان مخالفین و هواداران حکومت منجر شد. نیروهای مخالف حکومت از جانب شرق به غرب شهرهای لیبی را تحت کنترل خود قرار دادند و در شهر شرقی بنغازی، دومین شهر بزرگ کشور، دولت موقت تشکیل دادند. شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه ای دارایی های معمر قذافی و ده نفر از نزدیکان وی را توقیف نموده و مسافرت آنان به سایر نقاط جهان را محدود ساخت. براساس این قطعنامه، اقدامات قذافی و نزدیکانش توسط دادگاه کیفری بین المللی پیگیری شد. در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۱ میلادی دستور بازداشت قذافی صادر شد. در پیشروی های مخالفان بیشتر شهرهای شرق کشور و نیمی از شهرهای شمال غربی به کنترل آن ها درآمد و تنها پایتخت لیبی (طرابلس) و چندین شهر دیگر در غرب کشور دردست نیروهای دولتی باقی ماند. در اوایل ماه مارس شهرهای شرق لیبی از جمله بنغازی و چندین شهر دیگر مورد هجوم توپخانه ای و راکتی نیروهای قذافی قرار گرفتند. در این زمان اعضای شورای امنیت برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی به توافق رسیدند. در این درگیری ها طی چندماه، چندین بار نیروهای دولتی بعضی شهرهای در دست مخالفین را تصرف کرده و مجدداً از آنها رانده شدند. در ۲۰ اوت ۲۰۱۱ مخالفین توانستند همه شهرهای مذکور را در دست خود بگیرند. در ۲۲اوت مخالفین به طرابلس نفوذ کردند و وارد میدان سبز شدند. مخالفان در ۲۳ اوت توانستند با گذر از باب العزیزیه به محل اقامت قذافی وارد شوند. علی رغم اینکه گزارش های قبلی حضور قذافی و خانواده اش در باب العزیزیه را تأیید می کرد، مخالفان اثری از آنان نیافتند. سرانجام در ۲۸ مهرماه سرت آخرین پایگاه معمر قذافی سقوط کرد و معمر قذافی کشته شد. دولت انتقالی اعلام پایان جنگ کرد اما از نیروهای ناتو خواست تا یک ماه دیگر نیز به مأموریت خود ادامه دهند.
امارات متحده عربی
نقش شبه نظامیانی که در این جنگ درگیر بودند و نقششان در لیبی جدید از مسایل مهم این جنگ است. برخی از آنها از خلع سلاح سرباز زده و با دولت همکاری نکرده اند و این منجر به اقدام دولت مبنی بر انحلال چنین گروه هایی شده است. این مسایل لاینحل منجر به بروز جنگ داخلی دومی شده که تاکنون ادامه دارد.
اردن * تونس
محمود جبرئیل
عبدالخادم بالحاج
عبدالفتاح یونس العبیدی
حمد بن خلیفه آل ثانی
† معتصم بالله قذافی
سیف الاسلام قذافی
خمیس قذافی
wiki: طبرق که از سوی مجلس نمایندگان منتخب سال ۲۰۱۴ تشکیل شده بود و دولت کنگره ملی مستقر در طرابلس بر سر کنترل بر سرزمین و منابع نفت لیبی آغاز شد. دولت طبرق مستقر در شرق لیبی به رهبری ژنرال خلیفه حفتر و با پشتیبانی ارتش ملی لیبی و نیروی هوایی مصر و امارات متحده عربی دولت کنگره ملی را مورد آماج حمله قرار داد.دولت ملی مستقر در غرب لیبی با پشتیبانی شبه نظامیان و حمایت قطر، سودان و ترکیه در موضع خود در طرابلس دفاع نمود. دولت ملی موفق شد در ماه مه ۲۰۱۶ مناطقی را که در اختیار داعش بود را بازپس گیرد. در آوریل ۲۰۱۹ دولت ژنرال خلیفه حفتر عملیات تهاجمی غربی را برای تسلط بر طرابلس آغاز کرد. در بحران جدید لیبی که به واسطه حملات خلیفه حفتر صورت گرفته تا ماه مه 2019 بیش از 500 نفر کشته اند.
بحران مهاجرتی اروپا
بحران مهاجرتی اروپا