دستگاه مختصات جغرافیایی

دستگاه مختصات جغرافیایی یک دستگاه مختصات است که با آن می توان مکان هر نقطه ای بر روی زمین را توسط چند عدد مشخص کرد.مختصات معمولاً طوری انتخاب می شوند که یک عدد مکان عمودی یا ارتفاع نقطه مورد نظر را بیان کند و دو عدد هم مکان افقی را مشخص کنند. یک انتخاب معمول برای دستگاه مختصات، دستگاهی دارای ارتفاع، طول و عرض جغرافیایی است.
ویکی پدیا:بدست آوردن مختصات جغرافیایی
ویکی پدیا:ویکی پروژه مختصات دهی
ویکی مینی اطلس
راهنما:نقشه شهری باز
عرض جغرافیایی(φ) زاویهٔ شمالی یا جنوبی هر نقطه از مدارها نسبت به خط استوا است. با اتصال نقاط هم عرض به یکدیگر، خطوطی موازی خط استوا (مدارها) بدست می آید، که در واقع هر کدام یک دایره است که شعاع آن از بیشترین در استوا تا کمترین در قطب ها متفاوت است. عرض جغرافیایی قطب شمال ۹۰ درجه شمالی (N ۹۰°)، استوا صفر و قطب جنوب ۹۰ درجه جنوبی (°۹۰ S) است.
طول جغرافیایی(λ) زاویهٔ شرقی یا غربی هر نقطه از نصف النهارها نسبت به نصف النهار مبدأ که صفر درجه است می باشد. این زاویه حداکثر (°۱۸۰) شرقی (E) یا غربی (W) است.نصف النهارها نیم دایره های از دوایر بزرگ طولی و هم اندازه اند که در دو نقطه متقابل در قطب ها به هم می رسند.
سیستم های Universal Transverse Mercator و Universal Polar Stereographic دو سیستم مختصات جغرافیایی مشابه هم هستند که از سیستم متریک استفاده می کنند.