الگول

الگول ( مخفف عبارت زبان الگوریتمی Algorithmic Language) از خانوادهٔ زبان های برنامه نویسی امری کامپیوتری است و در اصل در میانه های سال ۱۹۵۰ توسعه یافته که بسیاری از زبان های دیگر را تحت تأثیر قرار داده است.عملاً راهی شده است که الگوریتم ها در کتاب های درسی و فعالیت های علمی برای تقریباً ۳۰ سال آینده توصیف شوند.الگول برای دوری از برخی مشکلات که در فورترن دیده شده بود طراحی شد و سرانجام باعث پیشرفت بسیاری از زبان های برنامه نویسی دیگر شد.الگول کدها را به صورت بلوکی معرفی کرد و اولین زبانی بود که از دو جفت begin و end برای مرزبندی بلوک ها استفاده کرد.قسمت هایی از الگول مانند syntax بعضی اوقات برای ثبت و یادداشت الگوریتم ها استفاده می شود. به همین خاطر به آن Pidgin Algol (الگول دست و پا شکسته) می گفتند.سه خصوصیت اصلی الگول به شرح زیر است:
الگول ۵۸ با عنوان IAL (زبان الگوریتمی جهانی) شناخته شد.
الگول ۶۰ در سال ۱۹۶۳ عرضه شد.
الگول ۶۸ در سال ۱۹۷۳ عرضه شد.
نیکلاس ورس Algol –W را در الگول ۶۰ قبل از توسعهٔ پاسکال پایه گذاری کرد. Algol –W به منظور نسل بعدی الگول در نظر گرفته شد. ولی کمیتهٔ الگول ۶۸ تصمیم به طراحی الگولی گرفتند که خیلی جامع تر و پیشرفته تر از الگول ساده شدهٔ ۶۰ بود.نسخهٔ رسمی الگول بعد از یک سال از اولین انتشار آن نام گذاری شد.الگول ۶۸ در واقع متفاوت از الگول ۶۰ است اما به خوبی پذیرفته نشد و در نتیجه الگول رایج و عام الگول ۶۰ بود .
IAL (زبان الگول جهانی) بسیار تأثیرگذار بود و به طور عام مورد توجه زبان های برنامه نویسی جدید قرار گرفت.شرکت Burroughs خطوط کامپیوترهای آن را ساخت تا مستقیماً آن را به مرحلهٔ اجرا برساند. به علاوه در علم کامپیوتر کد موضوعی الگول، یک سری دستورالعمل های معماری ساده و جمع و جوری بود که بیشتر در آموزش ساخت کامپایلر و بقیهٔ زبان های سطح بالای امری پیاده سازی عملی مانند Lisp - machines و P – code machines مورد استفاده قرار گرفته شد.الگول توسط دو کمیتهٔ علمی کامپیوتر آمریکا و اروپا در جلسه ای در سال ۱۹۵۸ در زوریخ توسعه داده شد.
سه دستور زبان متفاوت مشخص شده برای زبان الگول عبارتند از: