صومعه دار

دارنده صومعه

صومعه دار. [ ص َ / صُو م َ ع َ / ع ِ ]( نف مرکب ) دارنده صومعه. راهب. رهبان :
تنهاروی ز صومعه داران شهر قدس
گه گه کند بزاویه خاکیان مقام.حافظ بکوی میکده دایم بصدق دل
چون صوفیان صومعه دار از صفا رود.نقدها را بود آیا که عیاری گیرند
تا همه صومعه داران پی کاری گیرند.

راهب، زاهد: نقدها را بُوَد آیا که عیاری گیرند / تا همه صومعه داران پی کاری گیرند (حافظ: ۳۷۶ ).
* صومعه داران فلک: [قدیمی، مجاز] ملائکه، فرشتگان.