زبانه زننده در حال اشتعال
زبانه زنان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زبانه زنان. [ زَ ن َ / ن ِ زَ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) زبانه زننده. زبانه کش. زبانه زن. مشتعل :
به آب ماند شمشیر او گر آب
سرشته باشدبا آتش زبانه زنان.
چه کرد خواهد با آتش زبانه زنان.
بخشم چیست بخشم آتش زبانه زنان.
کجا فروخته شمعی بود زبانه زنان.
بیت گویان و شاخشانه زنان.
به آب ماند شمشیر او گر آب
سرشته باشدبا آتش زبانه زنان.
فرخی.
چه گوید و چه گمانی برد که خار درشت چه کرد خواهد با آتش زبانه زنان.
فرخی.
بصلح چیست ، بصلح آفتاب روشن روی بخشم چیست بخشم آتش زبانه زنان.
فرخی.
هرآینه که همی روشنی بچشم آیدکجا فروخته شمعی بود زبانه زنان.
فرخی.
آتش از حلق او زبانه زنان بیت گویان و شاخشانه زنان.
نظامی.
فرهنگ عمید
درحال زبانه کشیدن، درحال اشتعال.
کلمات دیگر: