کلمه جو
صفحه اصلی

درانداختن

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - انداختن . ۲ - بمجادله و مناظره افکندن .

لغت نامه دهخدا

درانداختن. [ دَ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) اندرانداختن. انداختن.افکندن. درافکندن : بفرمود که همه را خشت زرین و نقره آگین درانداختند. ( قصص الانبیاء ص 165 ).
کمر بندد فلک در جنگ با تو
دراندازد به دشمن سنگ با تو.
نظامی.
- آوازه درانداختن ؛ شهرت دادن. شایع کردن : آوازه درانداخت که به مازندران می رود. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
|| پرتاب کردن. انداختن :
یکی گفتا بدان ماند که در خواب
دراندازد کسی خود را به غرقاب.
نظامی.
- از پای درانداختن ؛ از پای افکندن :
نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی
بازم ازپای درانداخته ای یعنی چه ؟
حافظ.
- پنجه درانداختن ؛ ستیز و نبرد کردن :
گفته بودم که دل از دست تو بیرون آرم
بازدیدم که قوی پنجه درانداخته ای.
سعدی.
- جان درانداختن ؛ جان فشاندن :
کس با رخ تو نباخت عشقی
تا جان چو پیاده درنینداخت.
سعدی.
- طرح درانداختن ؛ طرح ریختن. نقشه ریختن. طرح افکندن :
طرح به غرقاب درانداختم
تکیه به آمرزش حق ساختم.
نظامی.
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم.
حافظ.
|| طرح کردن.مطرح کردن سخن :
به بیهوده گویم نسب ساختی
سخنهای ناخوش درانداختی.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
|| به جنگ و جدال واداشتن. به ستیزه داشتن :
زلفین دل آویزت با ابن یمین گفتند
آن را که براندازند با ماش دراندازند.
ابن یمین.
|| درو کردن. برافکندن :
ز روی کار من برقع درانداخت
به یکبار آنکه در برقع نهانست.
سعدی.

فرهنگ عمید

۱. درگیر کردن.
۲. [قدیمی] انداختن، افکندن.
۳. به درون افکندن.
۴. شروع کردن، آغازکردن.

واژه نامه بختیاریکا

وندن؛ دَر وَندِن


کلمات دیگر: