شاهیدن

ویدن پسوند مصدری بزرگ شدن

شاهیدن. [ دَ ] ( مص جعلی ) ( مرکب از شاه + یدن پسوند مصدری ) بزرگ شدن. ( شرفنامه منیری ). پادشاهی کردن و بزرگی نمودن. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). || پارسا شدن.( شرفنامه منیری ). پارسایی و بندگی کردن و صلاح و تقوی داشتن. ( برهان قاطع ). صالح بودن و نیکوکاری کردن.( فرهنگ جهانگیری ). و ظاهراً به این معنی با شاهندن تصحیف خوانی شده است. رجوع به شاهندن و شاهنده شود.

۱. پادشاهی کردن، سروری کردن.
۲. پارسایی کردن، نیکوکار بودن.