مترادف معطر : بویا، خوشبو، دماغ پرور، عاطر، عطرآگین، عطرآمیز، گل بو، گل بیز، نافه بو
متضاد معطر : بویناک، گندیده، متعفن
برابر پارسی : بویا، خوشبوی، مشگبوی
معطر
مترادف معطر : بویا، خوشبو، دماغ پرور، عاطر، عطرآگین، عطرآمیز، گل بو، گل بیز، نافه بو
متضاد معطر : بویناک، گندیده، متعفن
برابر پارسی : بویا، خوشبوی، مشگبوی
فارسی به انگلیسی
fragrant, perfumed, sweet - smelling
aromatic, fragrant, redolent, scented
فارسی به عربی
عطری , کثیر التوابل , مشتم , معطر
عربی به فارسی
خوشبو , معطر
فرهنگ اسم ها
اسم: معطر (دختر) (عربی) (تلفظ: moeattar) (فارسی: معطر) (انگلیسی: moeattar)
معنی: عطرآگین، عطرآمیز، خوش بو، آغشته به چیزی خوشبو، ( در شیمی ) آروماتیک ( نوع خاص از ترکیب های آلی که بسیاری از نمونه های طبیعی آنها بویی خوش دارند )
معنی: عطرآگین، عطرآمیز، خوش بو، آغشته به چیزی خوشبو، ( در شیمی ) آروماتیک ( نوع خاص از ترکیب های آلی که بسیاری از نمونه های طبیعی آنها بویی خوش دارند )
(تلفظ: moeattar) (عربی) خوشبو ؛ آغشته به چیزی خوشبو ؛ (در شیمی) آروماتیک (نوع خاص از ترکیب‌های آلی که بسیاری از نمونه‌های طبیعی آنها بویی خوش دارند) .
مترادف و متضاد
تند، جالب، زننده، معطر، ادویه دار، ادویه زده
معطر، خوشبو، بودار، گیاه خوشبو
معطر، خوشبو، خوش رایحه
معطر، خوشبو، عطر زده
معطر
معطر، بودار، حاکی
معطر، چیز خوشبو
بویا، خوشبو، دماغ‌پرور، عاطر، عطرآگین، عطرآمیز، گل‌بو، گل‌بیز، نافه‌بو ≠ بویناک، گندیده، متعفن
فرهنگ فارسی
عطر آگین، عطر آمیز، خوشبو
( اسم ) خوشبو کننده .
ناقه معطر ناقه درشت و خوب صورت
( اسم ) خوشبو کننده .
ناقه معطر ناقه درشت و خوب صورت
فرهنگ معین
(مُ عَ طَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) بودار، خوشبو.
لغت نامه دهخدا
معطر. [ م ُ ع َطْ طَ ] ( ع ص ) خوشبوی ناک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). خوشبوی ناک و هر چیز خوشبوی و دارای عطر خوش. ( ناظم الاطباء ). خوشبو. بویا. طیب الرایحه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
گل سرخ چون روی خوبان به خجلت
بنفشه چو زلفین جانان معطر.
کرده هوا را به بوی زلف معطر.
چو مشک و عنبر گرددمعطر آتش و آب.
شد طبع موافق سبب بستن کفتار.
خاک مجلس بود خاقانی به بوی جرعه ای
هم به بوی جرعه خاکش معطر ساختیم.
چون کام روزه داران گشته صبا معطر.
سر به مشک آلوده یک ماهش معطر ساختند.
تریاق روح کن ز سموم معطرش.
وین نامه در چه داشت که عنوان معطر است.
چون همی سوزد جهان از وی معطر می شود.
معطر. [ م ُ طِ ] ( ع ص ) ناقة معطر؛ ناقه درشت و خوب صورت. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ماده شتر بسیار خوب صورت. ( از اقرب الموارد ).
گل سرخ چون روی خوبان به خجلت
بنفشه چو زلفین جانان معطر.
ناصرخسرو.
کرده زمین را ز رنگ روی منقش کرده هوا را به بوی زلف معطر.
مسعودسعد.
نسیم خلق تو بر آب و آتش ار بوزدچو مشک و عنبر گرددمعطر آتش و آب.
مسعودسعد.
شد ناف معطر سبب کشتن آهوشد طبع موافق سبب بستن کفتار.
؟ ( از کلیله و دمنه ).
نسیم آن بوی بهشت را معطر کرده بود. ( کلیله و دمنه ). زنبور... به رایحه معطر... آن مشغوف گردد. ( کلیله و دمنه ).خاک مجلس بود خاقانی به بوی جرعه ای
هم به بوی جرعه خاکش معطر ساختیم.
خاقانی.
شاخ ازجواهر اینک آذین عید بسته چون کام روزه داران گشته صبا معطر.
خاقانی.
چون لب خم شد موافق با دهان روزه دارسر به مشک آلوده یک ماهش معطر ساختند.
خاقانی.
سرحد بادیه است روان باش بر سرش تریاق روح کن ز سموم معطرش.
خاقانی.
این قاصد از کدام زمین است مشکبوی وین نامه در چه داشت که عنوان معطر است.
سعدی.
قول مطبوع از درون سوزناک آید که عودچون همی سوزد جهان از وی معطر می شود.
سعدی.
معطر. [ م ُ طِ ] ( ع ص ) ناقة معطر؛ ناقه درشت و خوب صورت. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ماده شتر بسیار خوب صورت. ( از اقرب الموارد ).
معطر. [ م ُ طِ ] (ع ص ) ناقة معطر؛ ناقه ٔ درشت و خوب صورت . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). ماده شتر بسیار خوب صورت . (از اقرب الموارد).
معطر. [ م ُ ع َطْ طَ ] (ع ص ) خوشبوی ناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خوشبوی ناک و هر چیز خوشبوی و دارای عطر خوش . (ناظم الاطباء). خوشبو. بویا. طیب الرایحه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
گل سرخ چون روی خوبان به خجلت
بنفشه چو زلفین جانان معطر.
کرده زمین را ز رنگ روی منقش
کرده هوا را به بوی زلف معطر.
نسیم خلق تو بر آب و آتش ار بوزد
چو مشک و عنبر گرددمعطر آتش و آب .
شد ناف معطر سبب کشتن آهو
شد طبع موافق سبب بستن کفتار.
نسیم آن بوی بهشت را معطر کرده بود. (کلیله و دمنه ). زنبور... به رایحه ٔ معطر... آن مشغوف گردد. (کلیله و دمنه ).
خاک مجلس بود خاقانی به بوی جرعه ای
هم به بوی جرعه ٔ خاکش معطر ساختیم .
شاخ ازجواهر اینک آذین عید بسته
چون کام روزه داران گشته صبا معطر.
چون لب خم شد موافق با دهان روزه دار
سر به مشک آلوده یک ماهش معطر ساختند.
سرحد بادیه است روان باش بر سرش
تریاق روح کن ز سموم معطرش .
این قاصد از کدام زمین است مشکبوی
وین نامه در چه داشت که عنوان معطر است .
قول مطبوع از درون سوزناک آید که عود
چون همی سوزد جهان از وی معطر می شود.
گل سرخ چون روی خوبان به خجلت
بنفشه چو زلفین جانان معطر.
ناصرخسرو.
کرده زمین را ز رنگ روی منقش
کرده هوا را به بوی زلف معطر.
مسعودسعد.
نسیم خلق تو بر آب و آتش ار بوزد
چو مشک و عنبر گرددمعطر آتش و آب .
مسعودسعد.
شد ناف معطر سبب کشتن آهو
شد طبع موافق سبب بستن کفتار.
؟ (از کلیله و دمنه ).
نسیم آن بوی بهشت را معطر کرده بود. (کلیله و دمنه ). زنبور... به رایحه ٔ معطر... آن مشغوف گردد. (کلیله و دمنه ).
خاک مجلس بود خاقانی به بوی جرعه ای
هم به بوی جرعه ٔ خاکش معطر ساختیم .
خاقانی .
شاخ ازجواهر اینک آذین عید بسته
چون کام روزه داران گشته صبا معطر.
خاقانی .
چون لب خم شد موافق با دهان روزه دار
سر به مشک آلوده یک ماهش معطر ساختند.
خاقانی .
سرحد بادیه است روان باش بر سرش
تریاق روح کن ز سموم معطرش .
خاقانی .
این قاصد از کدام زمین است مشکبوی
وین نامه در چه داشت که عنوان معطر است .
سعدی .
قول مطبوع از درون سوزناک آید که عود
چون همی سوزد جهان از وی معطر می شود.
سعدی .
فرهنگ عمید
عطرآگین، عطرآمیز، خوش بو.
فرهنگ فارسی ساره
خوشبو، بویا
پیشنهاد کاربران
بویا، خوشبو، دماغ پرور، عاطر، عطرآگین، عطرآمیز، گل بو، گل بیز، نافه بو
عطرمایه
کلمات دیگر: