سن نین

اصطلاح ژاپنی سن نین یک وام واژه (واژه بیگانه) گرفته شده از واژهٔ چینی خیانرن xiānrén (به چینی: 仙人) می باشد، که به معنای «فرد جاویدان» است. خود این واژه از کلمهٔ خیان یا جیان xian به معنای نامیرا و جاودانه مشتق شده است که در آئین تائوئیسم به موجوداتی متعالی و خارج از جهان مادی، همچون: غول، جن، پری و.... اطلاق می شود.
سن نین نام چندین شخصیت اساطیری در ژاپن است. به عنوان مثال، ایککاکو سن نین (一角 仙人 «تک شاخ جاودانه») یک اجرای نوه Noh بوده که توسط کمپارو زنچیکو (金 春 禅 竹) (زادهٔ: ۱۴۰۵، درگذشت: ۱۴۷۱) اجرا گردیده است. همچنین در افسانه های ژاپنی از گاما سن نین(虾 蟇 仙人 «وزغ جاویدان») نام برده شده که افسانه ای بر مبنای افسانهٔ چینی لیو های(刘海) می باشد، که افسانه ای مربوط به قرن دهم بود و از کیمیاگری سخن می گفت که راز جاودانگی را از چان چو (وزغ سه پا) آموخته بود.
ناروتو (انیمه و مانگا)، که معمولاً به کلمهٔ سایگ (یک زاهد منزوی و گوشه نشین) ترجمه می شود، با استفاده از حس داستان پردازی، مبدل به زاهدی شده که پیرمردی دانا محسوب می شود که همواره قهرمانان قصه را در تلاش خود برای رسیدن به یک پایان خوش و مطلوب، یاری می کند. سن نین معمولاً یا به شکل انسان یا به صورت یک وزغ انسان نما، نمایش داده می شود.