به اردشیر

[ویکی فقه] بِهْ اَرْدَشیر (ویه اردشیر)، شهری کهن در کرانۀ باختری رود دجله و یکی از شهرهای هفت گانۀ مدائن پایتخت ساسانیان که اعراب آن را بَهُرَسیر می نامیدند.
نام این شهر نخستین بار در سنگ نوشتۀ شاپوراول (سل ۲۴۱-۲۷۱م) در کعبۀ زرتشت (واقع در نقش رستم)، به صورت «ویه اردشیر» (به پارسی میانه: rthštr (why’آمده است.
Lukonin, V G, Kultura sasanidkogo Irana, Moscow, ۱۹۶۹، ج۱، ص۶۴.
به اردشیر، چنان که از نامش پیداست، ساختۀ اردشیر ساسانی است.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۱.
به اردشیر در میان مجموعۀ شهرهایی (مداین) که پایتخت ساسانیان را تشکیل می دادند، یکی از مهم ترین آن ها بود،
Christensen, A, L’Iran sous les Sassanides, Copenhagen, ۱۹۳۶، ج۱، ص۳۷۹.
...