منان . نعمت بخشنده . معطی . نیکی دهش
نیکی ده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نیکی ده. [ دِه ْ ] ( نف مرکب ) منان. نعمت بخشنده. معطی. نیکی دهش :
خداوند نیکی ده و رهنمای
خداوند جای و خداوند رای.
خداوند نیکی ده و رهنمای.
که اوی است نیکی ده و رهنمای.
خداوند نیکی ده و رهنمای
خداوند جای و خداوند رای.
فردوسی.
ولیکن به نیروی گیهان خدای خداوند نیکی ده و رهنمای.
فردوسی.
به یزدان گرای و سخن زو فزای که اوی است نیکی ده و رهنمای.
فردوسی.
کلمات دیگر: