مری کردن

( مصدر ) ۱- جدال کردن پیکار کردن . ۲- برابری کردن با کسی در قدر و مرتبه و بزرگی : صدرا بدان خداا کز آثار عدل او با آفتاب ذر. خاکی مری کند ... ( سیف اسفرنگ )

مری کردن. [ م ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) مرا کردن. جدال کردن. خصومت کردن. لجاج کردن. و رجوع به مرا کردن شود :
به طول و عرض همی کرد با سپهرمری
ز بس نشیب همی بست با سقر پیمان.خط فریشتگان را همی نخواهی خواند
چنین به بی ادبی کردن ولجاج و مری.به شکل و هیئت جرم سپهر معذور است
اگر نیارد با او بقیه کرد مری.ورکنی با او مری و همسری
کافرم گر تو از ایشان بو بری.سربریده از مرض آن اشتری
کو بتک با اسب میکردی مری.گفت پیغمبر که ای طالب جری
هان مکن با هیچ مطلوبی مری.ساحران در عهد فرعون لعین
چون مری کردند با موسی ز کین.ای مری کرده پیاده با سوار
سرنخواهی برد اکنون پای دار.