( تن آباد ) تندرست . قوی
تن اباد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( تن آباد ) تن آباد. [ ت َ ] ( اِ ص مرکب ) تندرست. قوی. فربه و نیرومند. تن آباد :
همیشه تن آباد با تاج و تخت
ز درد و غم آزاد پیروزبخت.
همیشه تن آباد با تاج و تخت
ز درد و غم آزاد پیروزبخت.
فردوسی.
کلمات دیگر: