انزواطلبی

انزواطلبی دسته ای از سیاست های خارجی است که توسط رهبرانی نهادینه شده که اظهار می دارند که بهترین منافع کشورشان وقتی تأمین می شود که نسبت به امور کشورهای دیگر فاصله بگیرند. یک انگیزهٔ احتمالی محدودسازی درگیری در امور بین المللی اجتناب از کشانده شدن به مجادلات خطرناک یا نامطلوب است. همچنین ممکن است پنداشته شود از اجتناب از توافقات تجارت بین المللی و دیگر پیمان های همکاری مشترک سودی به دست می آید.
خودبسندگی
بی طرفی
جهانی گرایی
دکترین مونرو
عدم مداخله
ساکوکو
حاکمیت

اِنْزِواطَلَبی (isolationism)
در علم سیاست، تمرکز بر امور داخلی به جای امور خارجی؛ نوعی سیاست خارجی بی توجه به آن دسته از امور بین المللیِ بی تأثیر در منافع کشور. در ایالات متحده، انزواطلبی معمولاً خط مشی حزب جمهوری خواه، به ویژه سیاستمداران نواحی شمال مرکزی، بوده است (مثلاً، قوانین بی طرفی مصوب ۱۹۳۵ـ۱۹۳۹). در ابتدا انزواطلبان با مداخلۀ ایالات متحده در دو جنگ جهانی مخالف بودند. در دهۀ ۱۹۶۰، برخی از جمهوری خواهان خواستار آن بودند که مقرّ سازمان ملل متحد از خاک آن کشور به بیرون منتقل شود.

[ویکی فقه] آدمی برای گذران حیات فردی و جمعی خودش نیاز به خلط و آمیزش دارد. زندگی ما اجتماعی است. به کمک یکدیگر نیاز داریم. زندگی دور از اجتماع نمی تواند برای ما خیر و رفاه بیافریند و نیز انسان به تنهائی قادر نیست با همه مسائل و مشکلات زندگی دست و پنجه نرم کند و با زندگی بسازد. انزوا شخصیت افراد را ضعیف و روح آن ها را علیل می سازد. آدمی را به عالم رؤیا و تخیل فرو می برد، به اتلاف عمرش وا میدارد و چنین فردی کی می تواند در عالم حیات اجتماعی خود سروسامانی پیدا کند و به کارهای خود و دیگران برسد.
این که آیا امکان نجات دادن چنین فردی از وضعی که در آن است وجود دارد یا خیر پاسخ مثبت است ولی در این طریق باید به دو مساله توجه داشت. یکی شناخت منشا و علل و دیگر راه های نجات. درباره علل و منشاء این امر باید از مسائل و زمینه های متعددی نام برد که اهم آن ها بدین قرارند:
← سابقه دوران گذشته
این که در طریق نجات چنین فردی چه می توان کرد مسائلی مطرح است که اهم آنها به این قرار می باشد:
← رفع علل
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله « انزوا طلبی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۵.
...