موج سواری

موج سواری از ورزش های روی آب است که در آن موج سوار زمانی که در قسمت جلوی موج قرار می گیرد روی تخته می ایستد و با قدرت موج حرکت می کند.
بومی های جزیره های فیجی، تاهیتی و هاوایی از هزار سال پیش کاری شبیه به موج سواری را انجام می دادند. آنها با تخته های چوبی برای ماهیگیری به آب می رفتند و در زمان بازگشت با موج به ساحل بازمی گشتند.در سال ۱۷۷۸ این رویداد توسط یک دریانورد بریتانیایی در تاهیتی دیده و ثبت شد. در سال ۱۹۰۵ اولین مدرسهٔ موج سواری در آمریکا باز شد و در دههٔ ۱۹۶۰ تغییرات اساسی در ساخت تخته های موج سواری روی داد و در سال ۱۹۷۰ اولین مسابقات این رشته برگزار شد.
ابتدایی ترین تخته ها بسیار بلند و بدون فین بودند که بعدها به آن یک فین بزرگ برای کنترل بیشتر در موج اضافه شد که کاری شبیه به سکان را انجام می داد. بعدها برای جهت دهی بهتر و حرکات نمایشی به جای یک فین بزرگ از ۲ تا ۶ فین کوچکتر استفاده شد که مانور بردها را بسیار بالا برد و تخته ها کوتاهتر شدند؛ که در حال حاضر پر طرفدارترین تخته ها برای مسابقات حدود ۱٫۵ متر با ۳ فین می باشند. هرچند هنوز هم از تخته های بلند با ارتفاع حدود ۳ متر با یک فین بلند استفاده می شود که مسابقات مخصوص به خود را دارد.
از مهمترین سازمان های جهانی موج سواری می توان به World Surf League و International Surfing Association اشاره کرد. این ورزش برای اولین بار در المپیک ۲۰۲۰ ژاپن به بازی های المپیکی اضافه شده است.

موج سواری (surfing)
ورزش سوارشدن بر امواج بلند در حال ایستاده روی تخته ای باریک که سر آن به بالا خمیده است و از موادی سبک مانند پشم شیشه ساخته شده است و۱.۸ متر طول دارد (نوع بلندترش به طول ۲.۴ـ۲.۷متر و موسوم به مالیبو است). در هاوایی و استرالیا متولد شد و به تازگی رواج یافته است.