بکار امدن

جواب

( بکار آمدن ) مفید بودن . فایده داشتن . لازم بودن . یا لایق و سزاوار بودن . یا مقبول بودن . پسند آمدن .

( بکار آمدن ) بکار آمدن. [ ب ِ م َ دَ ] ( مص مرکب ) مفید بودن. فایده داشتن. ( ناظم الاطباء ). لازم بودن :
چنین پاسخ آوردش اسفندیار
که گفتار بیشی نیاید بکار.اگر صد هزارند و گر صد سوار
فزونی لشکر نیاید بکار.تو این تاج و انگشتری را بدار
بود روز کاین هردو آید بکار.ز باغ ای باغبان ما را همی بوی بهار آید
کلید باغ ما را ده که فردامان بکار آید.امیر ضعیف بکار نیاید. ( تاریخ بیهقی ).
بود پادشا سایه کردگار
بی او پادشاهی نیاید بکار.خرد ما را بکار آید اگر چند
نمیدارد بکارش نابکاری.با خاطر منور روشن تر از قمر
ناید بکار هیچ مقر قمر مرا.فعل و سخن مر ترا بکار کی آید
چون تو همی مست کرده ای دل هشیار.گفت چرا مرا میزنید آنکس را میطلبم که شما او را میطلبید و من پیش از شما او را شناخته ام مرا مزنید که من شما را بکار آیم. ( قصص الانبیاء ص 199 ).
و اسبابی که پارسیان را بکار آید. ( فارسنامه ابن البلخی ص 137 ). و گیاه مرغزار «قالی » بزمستان بکار آید و تابستان چهار پایان را زیان دارد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 154 ).
درستی گرچه دارد کار و باری
شکسته بسته نیز آید بکاری.هرکه کند صحبت نیک اختیار
آید روزیش ضرورت بکار.بکار آی اندرین کارم به یک چیز
که روزی من بکار آیم ترا نیز. || مناسب بودن. ( ناظم الاطباء ذیل بکار ). || لایق و سزاوار بودن. ( ناظم الاطباء ). || مقبول بودن. پسند آمدن :
مرا تخت بر بر نیاید بکار
اگر بد رسد بر تن شهریار.