سالخورده

شیخوخی , قدیم , کبیر السن , مسن

( صفت ) ۱ - بسیار سال فرتوت معمر . ۲ - کهنه قدیمی دیرینه .

(دِ ) (ص مف . ) ۱ - پیر، کهنسال . ۲ - کهنه ، قدیمی .

سالخورده. [ خوَر / خَرْ / خُرْ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از بسیارسال. ( انجمن آرا ). فرتوت و معمّر. ( شرفنامه منیری ). سالدیده. مسن. سالخورده : دَهری ؛ مرد سالخورده. هِرمِل ؛ ناقه سالخورده. دَویل ؛ گیاه سالخورده. دَهکَم ؛ پیر سالخورده. هجف ، هجفجف ؛ شترمرغ سالخورده. هَدم ؛ پیر سالخورده. فانی ؛ پیر سالخورده. ( منتهی الارب ) :
یارب چرا نبرد مرگ از ما
این سالخورده زال بن انبان را.فژآگن نیم سالخورده نیم
ابر جفت بیداد کرده نیم.بیک جای از این پیش لشکر ندید
نه از موبد سالخورده شنید.به ایران همه سالخورده روان
نشستند با نامور بخردان.همچو زلف نیکوان خردساله تاب خورد
همچو عهد دوستان سالخورده استوار.چو نالی سبک بگذراند بتیری
گران شاخ از سالخورده چناری.بسال نو ایدون شد آن سالخورده
که برخاست از هر سویی خواستارش.هر که بمعشوق سالخورده دهد دل
چون دل خاقانی ازمراد برآید.تا تن سالخورده پیرترست
آز از او آرزوپذیرتر است.ز خارا بود دیری سال کرده
کشیشانی بدو در سالخورده.دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من بجز از کشته ندروی.آن شمع سر گرفته دگر چهره برفروخت
وین پیر سالخورده جوانی ز سر گرفت.مستی به آب یک دو عنب وضع بنده نیست
من سالخورده پیر خرابات پرورم. || کهنه. قدیمی. دیرینه :
می سالخورده بجام بلور
بر آورده با بیژن گیوزور.آمد بهار و نوبت سرما شد
وین سالخورده گیتی برنا شد.گردون سالخورده بویی شنیده از تو
در جستجوی آن بو چندین بسر دویده.منه دل برین سالخورده مکان
که گنبد نیاید بر گردکان.غم کهن بمی سالخورده دفع کنید
که تخم خوشدلی این است پیر کنعان گفت.

= سال خورد: دهقان سال خورده چه خوش گفت با پسر / کای نور دیده به جز از کشته ندروی (حافظ: ۹۷۰ ).

کَل پیر