زحمت کشیدن

عمل , کدح , وتد , وحل

( مصدر ) ۱ - رنج کشیدن تحمل مشقت کردن . یا زحمت کشیدن برای ( بپای ) کسی بخاطر او تحمل رنج کردن .
رنج کشیدن محنت کشیدن ستم کشیدن کار کردن

زحمت کشیدن. [ زَ م َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) رنج کشیدن. ( از فرهنگ نظام ) ( آنندراج ) ( از خلاصه بهار عجم ). محنت کشیدن ، و متحمل آزار و رنج شدن. رنج بردن. ( ناظم الاطباء ). ناراحتی کشیدن. ملالت داشتن. ملول شدن :
عقل ناچار کشد زحمت زآلایش نفس
دایه پرهیز کندف طفل چو بیمار شود. || مشقت کشیدن. تحمل مشقت کردن. زیاده از قدرت و قوت خود، کاری کردن. ( از ناظم الاطباء ). کاری با رنج و کوشش بسیار انجام دادن. انجام دادن کاری دشوار :
مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
براحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید. || ( در تداول امروز پارسی زبانان ) کار کردن : زحمتکش ؛ کارگر. رجوع به کار کردن ،کارگر، زحمت ، زحمت کش و زحمتکشی شود. || ستم کشیدن. ( ناظم الاطباء ).
- زحمت ( کسی را ) کشیدن ؛ خدمت آنکس و یا آن چیز کردن. وظائف او را بجای او انجام دادن. گویند: زحمت این طفل را من میکشم ، زحمت این خانه را او میکشد، ایشان ارزش زحمت کشیدن تو را ندارند :
خجلت عیب تن خویش و غم جهل کشد
کودکی کو نکشد زحمت استاد و ادیب.همه عمر از اینان چه دیدی خوشی
که در آخرت نیز زحمت کشی.تنک دلی که نیارد کشید زحمت گل
ملامتش نکنم گر ز خار بر گردد.- زحمت چیزی ( کاری ) را کشیدن ؛ آنرا انجام دادن. انجام یافتن آنرا بر عهده گرفتن :
گفتی سر تو بسته فتراک ما سزد
سهل است اگر تو زحمت این بار میکشی.اکنون نیز در تداول پارسی زبانان این ترکیب بهمین معنی بکار میرود. گویند: از فلان خواهش میکنیم که زحمت این کار را بکشد، یا زحمت این کار را او میکشد.
- || علم ، هنر و یا فنی را بر پایه مقدمات صحیح و کامل و نزد استادان مبرز فرا گرفتن ، و در راه تحصیل آن تلاش و کوشش کردن. گویند: او آدمی زحمت کشیده است ؛ یعنی سوابق تحصیلی ممتد دارد و یا تحصیلات او محکم و کامل است. رجوع به زحمت کشیده شود.

جَور کشیدِن؛ دلهِستِن؛ مرت نُهادن