همه پستان ناقه را بستن . شتابانیدن آنرا . شتابانیدن کسی را یا آبستن کردن فحل ناقه را .
اشمار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اشمار. [ اِ ] ( اِ ) شمار :
صد بار بروزی در، پرها بشمارند
چون نیم دبیری که غلط کرده به اشمار.
این غریب اشمار را نبود وفا.
اشمار. [ اِ ] ( ع مص ) همه پستان ناقه را بستن. || شتابانیدن آنرا.( منتهی الارب ). شتابانیدن کسی را. ( المنجد ). || آبستن کردن فحل ، ناقه را. آبستن گردانیدن شتر،ماده شتر را. ( منتهی الارب ) . || درنوردیدن. یقال : اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( منتهی الارب ). اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( المنجد ).
صد بار بروزی در، پرها بشمارند
چون نیم دبیری که غلط کرده به اشمار.
منوچهری.
که ضرورت بود عقد این گدااین غریب اشمار را نبود وفا.
مولوی.
و رجوع به غریب اشمار شود.اشمار. [ اِ ] ( ع مص ) همه پستان ناقه را بستن. || شتابانیدن آنرا.( منتهی الارب ). شتابانیدن کسی را. ( المنجد ). || آبستن کردن فحل ، ناقه را. آبستن گردانیدن شتر،ماده شتر را. ( منتهی الارب ) . || درنوردیدن. یقال : اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( منتهی الارب ). اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( المنجد ).
اشمار. [ اِ ] (اِ) شمار :
صد بار بروزی در، پرها بشمارند
چون نیم دبیری که غلط کرده به اشمار.
که ضرورت بود عقد این گدا
این غریب اشمار را نبود وفا.
و رجوع به غریب اشمار شود.
صد بار بروزی در، پرها بشمارند
چون نیم دبیری که غلط کرده به اشمار.
منوچهری .
که ضرورت بود عقد این گدا
این غریب اشمار را نبود وفا.
مولوی .
و رجوع به غریب اشمار شود.
اشمار. [ اِ ] (ع مص ) همه ٔ پستان ناقه را بستن . || شتابانیدن آنرا.(منتهی الارب ). شتابانیدن کسی را. (المنجد). || آبستن کردن فحل ، ناقه را. آبستن گردانیدن شتر،ماده شتر را. (منتهی الارب ) . || درنوردیدن . یقال : اشمره بالسیف ؛ ادرجه . (منتهی الارب ). اشمره بالسیف ؛ ادرجه . (المنجد).
کلمات دیگر: