ستم کرده که مرتکب ظلم شده باشد ٠ که ستم روا داشته باشد ٠
بیداد کرده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بیدادکرده. [ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب / نف مرکب ) ستم کرده. که مرتکب ظلم شده باشد. که ستم روا داشته باشد :
فژاگن نیم سالخورده نیم
ابر جفت بیدادکرده نیم.
فژاگن نیم سالخورده نیم
ابر جفت بیدادکرده نیم.
بوشکور.
کلمات دیگر: