بید موله . بید مجنون . بید معلق .
بید ناز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بید ناز. [ دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بید موله.بید مجنون. بید معلق. ( یادداشت مؤلف ) :
زلفت که چو بید ناز آویخته است
خاک محن اندر سر من بیخته است.
زلفت که چو بید ناز آویخته است
خاک محن اندر سر من بیخته است.
( از کتاب شرف الدین رامی ).
رجوع به بید مولّه و بید مجنون و بید معلق شود.کلمات دیگر: