بمعنی بیذق که معرب بیذه فارسی است
بیذه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( بیذة ) بیذة. [ب َ ذَ ] ( معرب ، اِ ) بمعنی بیذق که معرب بیذه فارسی است. ( از المعرب جوالیقی ص 82 ). رجوع به بیذق شود.
بیذة. [ب َ ذَ ] (معرب ، اِ) بمعنی بیذق که معرب بیذه ٔ فارسی است . (از المعرب جوالیقی ص 82). رجوع به بیذق شود.
کلمات دیگر: