الماس .
ظران
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ظران. [ ظُرْ را ] ( ع اِ ) ج ِ ظُرَر و ظریر.
ظران. [ ] ( ع اِ ) الماس. صاحب الجماهر گوید: و یظن بعضهم ان الظران هوالألماس و لیس به و انما هو اسم مأخوذ من الظر و هو القطع الذی منه تسمی الظران ظراناً و هو ماءالحدیدالذکر المسقی ( ؟ ). رجوع به الجماهر ص 92 و 93 شود.
ظران. [ ظَ ] ( اِخ ) موضعی است.
ظران. [ ] ( ع اِ ) الماس. صاحب الجماهر گوید: و یظن بعضهم ان الظران هوالألماس و لیس به و انما هو اسم مأخوذ من الظر و هو القطع الذی منه تسمی الظران ظراناً و هو ماءالحدیدالذکر المسقی ( ؟ ). رجوع به الجماهر ص 92 و 93 شود.
ظران. [ ظَ ] ( اِخ ) موضعی است.
ظران . [ ] (ع اِ) الماس . صاحب الجماهر گوید: و یظن بعضهم ان الظران هوالألماس و لیس به و انما هو اسم مأخوذ من الظر و هو القطع الذی منه تسمی الظران ظراناً و هو ماءالحدیدالذکر المسقی (؟). رجوع به الجماهر ص 92 و 93 شود.
ظران . [ ظَ ] (اِخ ) موضعی است .
ظران . [ ظُرْ را ] (ع اِ) ج ِ ظُرَر و ظریر.
کلمات دیگر: