( اسم ) جای عافیت محل آسایش .
عافیت گاه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عافیت گاه. [ ی َ ] ( اِ مرکب ) جای امن. جای سلامت. مأمن. محل عافیت و سلامت :
پس ز هر منزلی وهر راهی
باز می جست عافیت گاهی.
پس ز هر منزلی وهر راهی
باز می جست عافیت گاهی.
نظامی.
کلمات دیگر: