( اسم ) مونث طامع . یا قوت ( قوه ) طامعه . طمع آز .
طامعه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طامعة. [ م ِ ع َ ] (ع ص ) تأنیث طامع. در فارسی به معنی آز به کار رفته است : ملاح را قوت طامعه بحرکت درآمد. (گلستان ).
( طامعة ) طامعة. [ م ِ ع َ ] ( ع ص ) تأنیث طامع. در فارسی به معنی آز به کار رفته است : ملاح را قوت طامعه بحرکت درآمد. ( گلستان ).
فرهنگ عمید
طمع کاری.
کلمات دیگر: