خارسان

( اسم ) جای پرخار خارزار خارستان .

خارسان. ( اِ مرکب ) خارستان. این کلمه مرکب از خار و سان است چون بیمارسان بمعنی بیمارستان و شارسان بمعنی شارستان. رجوع به فرهنگ شاهنامه ولف شود، خارستان :
خردمند مردم از آن شارسان
گزیده بهامون یکی خارسان.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 209 نمره 1435 ).
برآورد پرمایه ده شارسان
شد آن شارسانها کنون خارسان.برفتند شادان بدان شارسان
کجا گشته بود آنزمان خارسان.اگر تو بکوبی در شارسان
بشاهی نیابی مگر خارسان.همان خارسان این سرای سپنج
که هم ناز و گنج است و هم درد و رنج.نگه کرد جائی که بد خارسان
از او کرد خرم یکی شارسان.من از بهر ایشان یکی شارسان
بر آرم به بومی که بد خارسان.بگشتند برگرد آن شارسان
که بد پیش از آن سربسر خارسان.بپیش اندر آمد یکی خارسان
پیاده ببود اندر آن کارسان.بساشارسان گشت بیمارسان
بسا گلستان نیز شد خارسان. || ویرانه :
که توران زمین را کنند خارسان
نماند برین بوم و بر شارسان.چنان شد دژ وباره شارسان
کزین خود نه بینی بجز خارسان.همی گشت برگرد آن شارسان
بدستی ندید اندر آن خارسان.

= خارستان: همان خارسان این سرای سپنج / که هم نازوگنج است و هم دردورنج (فردوسی۲: ۲۲۲ ).