آنکه پیوسته باطهارت باشد
دائم الطهاره
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( دائم الطهارة ) دائم الطهارة. [ ءِ مُطْ طَ رَ ] ( ع ص مرکب ) که پیوسته با طهارت بود. که همه گاه پاکیزگی پیش گیرد.
دائم الطهارة. [ ءِ مُطْ طَ رَ ] (ع ص مرکب ) که پیوسته با طهارت بود. که همه گاه پاکیزگی پیش گیرد.
کلمات دیگر: