ندا کردن

( مصدر ) ندادادن خطاب کردن آوازدادن : مبشران سعادت برین بلندرواق همین کنندندابرممالک آفاق . ( سلمان ساوجی . آنند. )

ندا کردن. [ ن ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) آوازکردن. خواندن. ( ناظم الاطباء ). آواز دادن. ( یادداشت مؤلف ). خطاب کردن. صدا زدن. بانگ کردن :
چرخ و زمان کرده ندا کای تیغ تو جان هدی
ما خاک پایت را فدا تو دست بر ما داشته.حق می کند ندا که به ما ره درازنیست
از مال لام بفکن باقی شناس ما.قمری کردش ندا کای شده از عدل تو
دانه انجیر زرد دام گلوی غراب.جمعی از کرد و عرب از لشکر فیروزان به شعار شمس المعالی ندا کردند. ( ترجمه ٔتاریخ یمینی ص 218 ). رستم مرزبان به شعار دعوت قابوس ندا کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 242 ).
که یزدان رزق اگر بی سعی دادی
به مریم کی ندا کردی که هزی.مبشران سعادت بر این بلند رواق
همی کنند ندا بر ممالک آفاق.ساقی بیا که عشق ندا می کند بلند
کآنکس که گفت قصه ما هم ز ما شنید. || اعلان کردن. اخبار نمودن. خبر دادن. فاش کردن. شایع نمودن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شواهد ذیل معنی قبلی شود. || دعا کردن :
گفت پیغمبر که در بازارها
دو فرشته می کند دایم ندا
کای خدا تو منفقان را ده خلف
وای خدا تو ممسکان را ده تلف.