میوسن

میوسن یا مایوسن، یک دوره زمین شناسی از دوره نئوژن است که در زمان تقریبی ۲۳٫۰۳ تا ۵٫۳۳۳ میلیون سال پیش وجود داشته است. نام میوسن به پیشنهاد سر چارلز لایل گذاشته شد. این نام از دو واژه یونانی μείων (مِیئون به معنی «کم تر») و καινός (کاینوس به معنای «نو») گرفته شده و به معنای «کم تر نزدیک به دوران کنونی» است چرا که در آن هنگام تعداد گونه های بی مهرگان در جهان ۱۸ درصد کم تر از دوره پلیوسن بود. میووسن پس از اولیگوسن شکل گرفت و به دوره پلیوسن ختم شد و نخستین دوره نئوژن به شمار می آید.
زمین با گذر از میوسن به دوران اولیگوسن رسید. با به پایان رسیدن اولیگوسن، دوره پلیوسن پدید آمد که پس از آن زمین شاهد دوره هایی از عصرهای یخبندان شد. مرزهای زمانی میان میوسن را پدیده های بزرگ در مقیاس جهانی تشکیل نمی دهند بلکه مرزهایی زمانی به صورت منطقه ای هستند که تفاوت میان اولیگوسن گرمتر و پلیوسن سردتر را مشخص می کنند.
گیاهان و جانداران میوسن به نسبت نوین بودند. پستانداران و پرندگان تا آن هنگام به خوبی شکل گرفته بودند. نهنگها، خوک های دریایی، و کتانجکها در زمین پراکنده شده بودند. دوره میوسن از آن رو برای دانشمندان منبع کنجکاوی است که بالا آمدن رشته کوه های هیمالیا در این دوره شکل گرفت؛ پدیده ای که خود باعث ایجاد باران های موسمی در شبه جزیره هند شد و با یخ بندان های نیمکره شمالی ارتباط داشت.

میوسِن (Miocene)
چهارمین دور از دوران ترشیاری، از ازمنۀ زمین شناسی، ۲۳.۵ تا ۵.۲ میلیون سال قبل. در این زمان، علف زارها در قاره ها گسترده شدند و پستانداران سم دار به سرعت تکامل یافتند.