جورجو وازاری

جورجو وازاری یا جورجیو واساری (به ایتالیایی: Giorgio Vasari) (تلفظ به ایتالیایی:ˈdʒordʒo vaˈzari) (تولد ۳۰ ژوئیه ۱۵۱۱ - مرگ ۲۷ ژوئن ۱۵۷۴) نقاش، نویسنده، مورخ و معمار اهل ایتالیا است. شهرت امروزینش بخاطر نوشتن زندگی نامه هنرمندان دوره رنسانس است که مبنای عقیدتی نگارش تاریخ هنر تلقی می شود.
وازاری در شهر آرتزو در توسکانی متولد شد. در سن شانزده سالگی به وسیلهٔ کاردینال لسلیویو پاسرینی به فلورانس فرستاده شد. او به گروه آندریان سارتو و شاگردانش، روسوفیورنتینو و جاکوپو پونتورمو که آموزش های انسانی آن ها تحسین شده است پیوست. او با میکل آنژ که سبک نقاشی اش را تحت تأثیر قرار داده بود دوست شده بود. در ۱۵۲۹ جورجو به رم رفت. جایی که دربارهٔ کارهای رافائل و دیگر هنرمندان رومی رنسانس مطالعه کرد. شیوه های نقاشی خود وازاری بیشترین تحسین را در طول زندگی اش و بعد از آن داشته است.
در سال ۱۵۴۷ او سالن مقام صدر اعظمی در پالاتزو دی لاکانسلریا در روم را با نقاشی های دیواری بنام سالادی سنتو گیورنی به اتمام رساند. او به طور مداوم توسط اعضای خانواده مدیچی در فلورانس و رم به کار گرفته می شد و در ناپل، آرتزو و جاهای دیگر مشغول به کار بود.
هنوز بسیاری از تصاویر او وجود دارند. مهم ترین نقاشی دیواری در سالادیکوسیمو در پالاتزو وچیو در فلورانس وجود دارد که او و دستیارانش در سال ۱۵۵۵ آن را کار کرده بودند و بعد از آن نقاشی های دیواری داخل واست کاپولا را آغاز کردند. آن ها توسط فدریکو زاکاری و با کمک جیوانی بالدوچی به اتمام رسیدند.