مقدمه واجب

مقدّمۀ واجب
در اصول فقه، هرگاه دستوری بر انجام دادنکاری صادر شود و اجرای آن دستور متوقّف بر امری باشد، به آن امر «مقدمه» و به امری که تحقّق آن موکول به تحقّق مقدمه باشد «ذی المقدمه» گویند. بنابراین اگر ذی المقدمه واجب باشد، در اصطلاح اصولیان به مقدمۀ آن «مقدمۀ واجب» گویند. مانند وضو نسبت به نماز. در این مثال، وضو مقدمۀ واجب (نماز) است.

[ویکی فقه] مقدمه واجب، بحث از وجوب یا عدم وجوب شرعی مقدمه امر واجب می باشد.
مراد از مقدمه واجب، ثبوت ملازمه شرعی بین حکم واجب و مقدمه آن است؛ به این بیان که در ملازمه عقلی میان وجوب شیء و مقدمه آن تردیدی نیست؛
← مثال
در این باره دیدگاه های متفاوتی وجود دارد؛ برخی، ملازمه را نپذیرفته و برخی پذیرفته اند. گروه دوم نیز در موارد زیر با هم اختلاف دارند:
← در مورد اطلاق و اشتراط وجوب مقدمه
در این که این مسئله، فقهی است یا اصولی و یا کلامی، و این که از مباحث الفاظ است یا از مباحث عقلی، اختلاف وجود دارد.