کلمه جو
صفحه اصلی

کوره بلند

فارسی به انگلیسی

blast furnace

دانشنامه عمومی

کورهٔ بُلَند کوره ای عمودی است که در کارخانه های ذوب فلز برای استخراج فلز، به ویژه آهن، از سنگ معدنی استفاده می شود. کوره بلند به عنوان اصیل ترین روش جداسازی آهن از سنگ آهن شمرده می شود.
احیاء مستقیم
به همراه سنگ آهن، کک و آگلومره هم داخل کوره بلند ریخته می شود. در کوره بلند سوخت جامد، معمولاً کُک همراه با جریان دمشی هوا می سوزد و کانی ها را ذوب می کند.
کوره های بلند در چین از حدود سده پنجم پ.م. وجود داشته اند. در سده های میانه در اروپا نیز این گونه کوره ها ساخته شد و در سده ۱۵ از استان نامور در بلژیک به مناطق دیگر گسترش یافت. سوخت به کاررفته در این کوره ها زغال سنگ بود. بزرگترین کوره بلند ایران به حجم ۲۰۰۰ متر مکعب و در ذوب آهن اصفهان احداث شده است. کوره های بلند در دو نوع زنگدار و بدون زنگ ساخته می شوند. تکنولوژی ساخت کوره بلندهای ایران سابقاً توسط شوروی سابق و اخیراً توسط شرکت پوسکو کره جنوبی وارد ایران شده است. کوره های روسی اساساً زنگدار و کوره های کره ای با تکنولوژی جدید تر و بدون زنگ ساخته می شوند. در کوره های بدون زنگ شارژ مواد توسط تجهیزی دوار صورت گرفته و باعث می شود مواد با نظم زیادی در کوره انباشته شود، لذا جریان هوای دم کوره به صورت یکنواخت در بین مواد نفوذ کرده و نهایتاً مصرف کک کمتری به همراه خواهد داشت.
کوره های بلند با حجم از ۷۰ مترمکعب تا ۵۰۰۰ متر مکعب طراحی می شوند.

دانشنامه آزاد فارسی

کورۀ بلند (blast furnace)
کورۀ گدازگری، برای جدا کردن فلزات از کان سنگ هایشان و عمدتاً برای استخراج آهنِ خام از کان سنگ آهن. افزایش دما با دمیدن هوا صورت می گیرد. برای استخراج آهن، ترکیب خوراک کوره عبارت است از کان سنگ آهن، کک (کربن)، و سنگ آهک. کک سوخت کوره است که منواکسید کربن را برای احیای کان سنگ آهن تأمین می کند. سنگ آهک کمک ذوب کوره است و ناخالصی ها را ازبین می برد. هزاران سال است که اصول کاستن اکسیدهای آهن (II) با کربن شناخته شده است، اما کورۀ بلند کنونی برای اولین بار حوالی ۱۴۰۰م به کار گرفته شد. در ابتدا، ماده سوختی زغال بود و آهنِ حاصل برای ریخته گری به کار می رفت یا به فولاد یا آهن معمولی چکش خوار تبدیل می شد. به کارگیری کک به جای ماده سوختی در قرن ۱۸، سبب افزایش تولید شد.


کلمات دیگر: