جادوی مراسمی یا جادوی آئینی (به انگلیسی: Ceremonial magic) که به عنوان جادوی اعظم و جادوی فاضل شناخته می شود، اصطلاحی گسترده در زمینهٔ مکتب هرمسی یا سنت غربی است که در اشاره به طیف گسترده ای از مراسم های جادویی طولانی، استادانه و پیچیده بکار می رود. وجه تسمیه اش کثرت آئین ها و لوازمی است که جادوگر به آن ها نیاز دارد. جادوی مراسمی توسط سازمان هرمسی پگاه زرین مشهور شده است و از دل آن مکاتب فلسفی و باطنی همچون قبالای هرمسی، جادوی انوشی جان دی و ادوارد کلی، تلما و جادوی بسیاری از جادونامه ها پدید آمده اند.
ویکی پدیای انگلیسی
در دوره رنسانس علاقه مجدد به سحر در بسیاری کشورهای اروپایی شکل گرفت. در این زمان تفاوتی بین جادوی مراسمی و جادوی طبیعی وجود داشت. جادوی طبیعی به کیمیا، اخترشناسی و آنچه امروزه علوم طبیعی شناخته می شود اطلاق می شد؛ ولیکن جادوی مراسمی به ارتباط با ارواح و اجنه اطلاق می شد که در تقابل با متابعت از خداوند بود.
جادوی خنوخی سیستم ارتباط با فرشتگان موسوم به فرشتگان خنوخی است که توسط دکتر جان دی و همکار او سر ادوارد کلی ایجاد شد. این دانش بنا به گفته آنان توسط مجموعه ای از ارواح در آزمایشهای سحرآمیز آندو بدانها منتقل شده بود. بنا به اعتقاد آنان این سیستم دانش مخفی درون کتاب خنوخ بود. جادوی خنوخی شامل سیستم کاملی از یک زبان موسوم به زبان خنوخی است که توسط فرشتگان به آن ها آموزش داده شده است و شامل الفبا و دستور زبان مخصوص است. آلیستر کراولی حدود چهارصد سال بعد در کتاب بصیرت و صوت ساختار دقیقی برای جادوی خنوخی تنظیم کرد و باعث گسترش آن شد. سازمان هرمسی پگاه زرین نقش عمده ای در توسعه و مطالعه بر این سیستم جادویی داشت.
جادونامه ها مجمو عه ای است از کتابها که روش های ارتباط با ارواح از طریق مراسم خاصی را توضیح می دهند. این کتابها در قرون وسطی در اروپا بسیار رایج بود و بسیاری از آن ها از متون عربی به لاتین ترجمه شده بود. این کتابها معمولاً بشدت مورد مخالفت کلیسا بود و بسیاری از آن ها سوزانده شد. بعضی از این کتابها ادعا می کردند که سحری که به وسیله آن سلیمان با اجنه ارتباط برقرار می کرد را دارا هستند.
ویکی پدیای انگلیسی
در دوره رنسانس علاقه مجدد به سحر در بسیاری کشورهای اروپایی شکل گرفت. در این زمان تفاوتی بین جادوی مراسمی و جادوی طبیعی وجود داشت. جادوی طبیعی به کیمیا، اخترشناسی و آنچه امروزه علوم طبیعی شناخته می شود اطلاق می شد؛ ولیکن جادوی مراسمی به ارتباط با ارواح و اجنه اطلاق می شد که در تقابل با متابعت از خداوند بود.
جادوی خنوخی سیستم ارتباط با فرشتگان موسوم به فرشتگان خنوخی است که توسط دکتر جان دی و همکار او سر ادوارد کلی ایجاد شد. این دانش بنا به گفته آنان توسط مجموعه ای از ارواح در آزمایشهای سحرآمیز آندو بدانها منتقل شده بود. بنا به اعتقاد آنان این سیستم دانش مخفی درون کتاب خنوخ بود. جادوی خنوخی شامل سیستم کاملی از یک زبان موسوم به زبان خنوخی است که توسط فرشتگان به آن ها آموزش داده شده است و شامل الفبا و دستور زبان مخصوص است. آلیستر کراولی حدود چهارصد سال بعد در کتاب بصیرت و صوت ساختار دقیقی برای جادوی خنوخی تنظیم کرد و باعث گسترش آن شد. سازمان هرمسی پگاه زرین نقش عمده ای در توسعه و مطالعه بر این سیستم جادویی داشت.
جادونامه ها مجمو عه ای است از کتابها که روش های ارتباط با ارواح از طریق مراسم خاصی را توضیح می دهند. این کتابها در قرون وسطی در اروپا بسیار رایج بود و بسیاری از آن ها از متون عربی به لاتین ترجمه شده بود. این کتابها معمولاً بشدت مورد مخالفت کلیسا بود و بسیاری از آن ها سوزانده شد. بعضی از این کتابها ادعا می کردند که سحری که به وسیله آن سلیمان با اجنه ارتباط برقرار می کرد را دارا هستند.
wiki: جادوی مراسمی