کلمه جو
صفحه اصلی

بدندان

فرهنگ فارسی

صاحب دندان دنداندار .

لغت نامه دهخدا

بدندان. [ ب ِ دَ ] ( ص مرکب ) صاحب دندان. دندان دار. بادندان :
گرانجانی که گفتی جان نبودش
بدندانی که یک دندان نبودش.
نظامی.
|| لایق و مناسب. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ) ( ازانجمن آرا ) :
لب و دندان ترا سجده برم چون پروین
کز جهان ای مه تابان تو بدندان منی.
اثیر اخسیکتی ( از انجمن آرا ).
هستند شاهدان شکرلب بعهد تو
لیکن از آن میانه بدندان من تویی.
اثیر اخسیکتی ( ازانجمن آرا ).
کلمات دیگر: