( مصدر ) چاک کردن پیرهن پاره کردن قمیص : پیرهنی گر بدرد ز اشتیاق دامن عفوش بگنه بر مپوش . ( سعدی )
پیرهن دریدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیرهن دریدن. [ رَ / پیرْ هََ دَ دَ ] ( مص مرکب ) پیرهن قبا کردن. پاره کردن جامه. چاک کردن قمیص :
پیرهنی گر بدرد زاشتیاق
دامن عفوش بگنه برمپوش.
تا بتن در ز غمت پیرهن جان بدرم.
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم.
چاره جز پیرهن دریدن نیست.
چو خواهی صد قبا در شادکامی
بدر یک پیرهن در نیکنامی.
شد مسخر چو مصرش انجمنی.
پیرهنی گر بدرد زاشتیاق
دامن عفوش بگنه برمپوش.
سعدی.
چکنم دست ندارم بگریبان اجل تا بتن در ز غمت پیرهن جان بدرم.
سعدی.
پیرهن می بدرم دمبدم از غایت شوق که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم.
سعدی.
دست بیچاره چون بجان نرسدچاره جز پیرهن دریدن نیست.
سعدی.
- پیرهن به نیکی دریدن ؛ چندگاهی چون نیکان زیستن. یک چندگاهی نیکوئی ورزیدن : چو خواهی صد قبا در شادکامی
بدر یک پیرهن در نیکنامی.
نظامی.
چون به نیکی درید پیرهنی شد مسخر چو مصرش انجمنی.
اوحدی.
کلمات دیگر: