<div class="boxBd">احضان. [ اِ ] ( ع مص ) بردن حق کسی : اَحضَن بحقّی ؛ بُرد حق مرا. || عیب کردن کسی را: احضن الرجل و به ؛ عیب کرد مرد را. ( منتهی الارب ).<br><hr>احضان. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حِضن. اطراف.کران ها. کنارها. جوانب. || نواحی زمین.</div>

احضان. [ اِ ] ( ع مص ) بردن حق کسی : اَحضَن بحقّی ؛ بُرد حق مرا. || عیب کردن کسی را: احضن الرجل و به ؛ عیب کرد مرد را. ( منتهی الارب ). احضان. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حِضن. اطراف.کران ها. کنارها. جوانب. || نواحی زمین.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">اطراف کران ها</div>

فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">احضان .</span> [ اَ ] (ع اِ) ج ِ حِضن . اطراف .کران ها. کنارها. جوانب . || نواحی زمین .<br></p>

احضان . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ حِضن . اطراف .کران ها. کنارها. جوانب . || نواحی زمین .

<p><span class=""hl"">احضان .</span> [ اِ ] (ع مص ) بردن حق کسی : اَحضَن بحقّی ؛ بُرد حق مرا. || عیب کردن کسی را: احضن الرجل و به ؛ عیب کرد مرد را. (منتهی الارب ).<br></p>

احضان . [ اِ ] (ع مص ) بردن حق کسی : اَحضَن بحقّی ؛ بُرد حق مرا. || عیب کردن کسی را: احضن الرجل و به ؛ عیب کرد مرد را. (منتهی الارب ).