بدوان. [ ب َ دَ ] ( ع اِ ) رأی نو، گویند: هو ذوبدوان ، وفی الحدیث : السلطان ذوعَدَوان و ذوبدوان ؛ ای لایزال یبدو له رأی جدید. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).
بدوان
لغت نامه دهخدا
گویش اصفهانی
تکیه ای: betâzen
طاری: bevüzen
طامه ای: bovâznzn
طرقی: bevazne
کشه ای: bevazne
نطنزی: batâǰne
کلمات دیگر: