حاکم استر آباد
پیرک پادشاه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیرک پادشاه. [ رَ دِ ] ( اِخ ) ابن لقمان پادشاه. سومین امیر از امرای طغاتیموری ( 790 - 810 هَ. ق. ). رجوع به تاریخ مغول ص 478 و حبیب السیر ج 2 ص 109 شود.
پیرک پادشاه. [ رَ دِ ] ( اِخ ) حاکم استرآباد ( 786 - 809 هَ. ق. ). وی بارویی گرد استرآباد برآورده و قلعتی برای حفاظت آن شهر ساخته است. رجوع به پیر پادشاه و رجوع به مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 72 و 164 شود.
پیرک پادشاه. [ رَ دِ ] ( اِخ ) حاکم استرآباد ( 786 - 809 هَ. ق. ). وی بارویی گرد استرآباد برآورده و قلعتی برای حفاظت آن شهر ساخته است. رجوع به پیر پادشاه و رجوع به مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 72 و 164 شود.
پیرک پادشاه . [ رَ دِ ] (اِخ ) ابن لقمان پادشاه . سومین امیر از امرای طغاتیموری (790 - 810 هَ . ق .). رجوع به تاریخ مغول ص 478 و حبیب السیر ج 2 ص 109 شود.
پیرک پادشاه . [ رَ دِ ] (اِخ ) حاکم استرآباد (786 - 809 هَ . ق .). وی بارویی گرد استرآباد برآورده و قلعتی برای حفاظت آن شهر ساخته است . رجوع به پیر پادشاه و رجوع به مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 72 و 164 شود.
کلمات دیگر: